Bardenas Reales (Navarra) wordt omschreven als woestijn en maanlandschap. Op basis van 50 woorden tekst en een foto rijden we ernaartoe om het zelf te bekijken. Een goede keuze, dat zeker. Maar of de termen nou helemaal goed gebruikt worden? Daar zullen de meningen over blijven verschillen.
Ons tijdsbesef is ondertussen, na goed een half jaar onderweg, wat vervaagd. Wanneer het weekeind is weten we nog net, maar de nationale feestdagen onthouden dat is lastiger. Zo staan we op Goede Vrijdag plotseling voor dichte deuren van de supermarkt. "He, het is toch vrijdag" zorgt er niet voor dat de deuren opengaan. Zelfs de meubelboulevard is dicht, het moet niet gekker worden. Dan maar kilometers maken richting Bardenas Reales. Gelukkig zijn de winkels op zaterdag wel weer open.
Met de beschrijving een soort maanlandschap en woestijn en een paar foto's zijn we richting Bardenas Reales gereden. Geen idee hoe het park in elkaar steekt of wat er te doen is. Overnachten doen we in Arguedas, onder enkele grotwoningen. Dat het de plek is om te mountainbiken wordt snel duidelijk. De gevonden website verduidelijkt niet veel, er gaan wandelroutes maar die zijn beperkt en kort. Niet gebruikelijk voor een natuurpark zou je zeggen. Eerst langs het informatiecentrum, maar als we dan ook nog eens de zomertijd vergeten staan we een uur te vroeg voor een dichte deur.
Gelukkig hangt er een kaart, een groot deel van het park is een militaire zone. Hieromheen gaat een onverharde weg die op de fiets of per auto gereden kan worden; 32 kilometer. De 'wandelroutes' liggen vrij dicht bij elkaar dus besluiten we te lopen (4,5 kilometer). Na drie kwartier lopen komen de eerste fietsers langs, vele zullen nog volgen. Niet veel later bereiken we één van de hoogtepunten, el Castildetierra en de eerste wandelroute. De weg waarop we lopen is vrij goed begaanbaar en als de eerste auto's voorbij komen weten we het zeker, dit gaan we met de camper rijden. Nog snel een kaart oppikken bij het informatiecentrum en de onverharde weg op.
