De Pyreneeën hebben iets bijzonders, hoe vaak je er ook komt, het blijft je verbazen. Waar in de Pyreneeën water vaak in overvloed is, geldt dat niet voor de hele regio. Eén dag en 200 kilometer geleden zaten we in de woestijn van Bardenas Reales (Navarra). Nu hiken we in de Spaanse Pyreneeën naar een imposante waterval; Cola de Caballo. Voor ons een spectaculaire manier om twee natuur uitersten en het contrast ertussen duidelijk te zien.
De weg ernaartoe
Vanaf Arguedas rijden we tot Sabinanigo, waarom weten we zelf ook niet. Hier is niet veel te beleven maar een prima plek om te werken. De wegen zijn niet vervelend maar verbleken wanneer de route zich voortzet tot de parkeerplaats van het Ordesa National Park; la Pradera de Ordesa. Eerst een snelle stop in Torla, hier zit een groot bezoekerscentrum die naast alle informatie ook het laatste weerbericht heeft. Vanaf hier wordt het alleen maar mooier en we worden enthousiast. “Hoe gruwelijk moet de hike wel niet gaan worden?“
Tip: Ook naar het Ordesa National Park? Maak een stop in Torla en stap het bezoekerscentrum binnen. Naast de nodige informatie die je hier (gratis) krijgt, kan het ook zo zijn dat de parkeerplaats boven gesloten is en er van de busdienst (€4,- p.p.) gebruik gemaakt moet worden.
De wandeling naar Cola de Caballo
De wandeling die we willen doen, naar de waterval; Cola de Caballo, is open. Door lawinegevaar aan de andere kant van de rivier moeten we de route heen en weer lopen. Boven de 1700 meter ligt sneeuw en boven de 2000 meter vriest het. Het is een route van zestien kilometer met een hoogteverschil van 500 meter. De route komt langs drie watervallen om uiteindelijk, na acht kilometer uit te komen bij Cola de Caballo.
Wij Reizen In Spanje
Spanje staat vooral bekend om zijn warme klimaat en kustlijn maar Spanje is veel meer dan dat. Het uitgestrekte binnenland, de bergketens, maar ook het heerlijke eten. En dan heb je de eilanden nog. We reden ruim zes maanden door het Spaanse vasteland en brachten vier maanden door op de Canarische Eilanden. Onze ervaringen en hoogtepunten vind je hier terug. Ga ook van de gebaande paden af en leer een nieuw gezicht van Spanje kennen.
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Het is aardig druk op de parkeerplaats, is het nu vakantie in Spanje? Waar we hopen op weinig publiek en mensen op de route halen we onderweg vooral gezinnen in. Lopen zij ook de 16 kilometer? Sommigen wel ja..
De route start rustig, een schitterend berkenbos volgt de rivier en na een half uur wordt de eerst waterval bereikt. Daarna volgt een korte klim en weer een half uur later staan we voor de volgende waterval. Die niet op de kaart staat maar damn, dit is misschien wel de lijpste van de dag. Hij is moeilijk in zijn geheel te zien, maar het verloop is sick. Jammer dat het winter is, er lijkt een ideaal poeltje net boven de grootste val te zijn ontstaan. Deels onder de stenen. Daar zwemmen zou hemels zijn. Maar helaas, we nemen voor onze gemoedsrust maar aan dat het in de zomer ook niet mogelijk is.
Door de sneeuw
Iets voordat een hoogte van 1600 meter wordt bereikt, begint de sneeuw dikker te worden. Eerst langs het pad, tot het pad compleet bedekt is met sneeuw. De laatste vier kilometer gaat op deze manier door. Eerst door het bos, tot we boven komen en er alleen een rivier, een langgerekte vlakte en een rotswand overblijft. Pas nu dringt door dat we precies tegenover de Cirque de Gavernie zitten. Die was indrukwekkend maar dit misstaat ook niet. Het is geen echte cirque maar minstens net zo imposant. Het eindpunt Cola de Caballo is bereikt en we zoeken een plek met uitzicht op deze immense waterval. Van afstand lijkt hij nog niet zo groot, tot je er direct voor staat. Het is geen 'vallende' waterval, maar toch de wandeling waard. Nu acht kilometer terug, waarvan vier door de sneeuw. De schoenen en sokken zijn al nat, gelukkig vallen de blaren mee. Terug bij de camper zijn we kapot en voldaan.
Ninja heeft de hele 16 kilometer meegelopen. Lijkt hij altijd energie voor tien te hebben, is dat er nu op het einde allemaal uit. Hij heeft zelfs moeite om de camper in te komen. Eindelijk zien we hem ook eens helemaal gesloopt.
Tip: Neem het advies van het ter harte. Zo hebben we tijdens de hike twee lawines gezien. Eén van afstand en de tweede vlakbij aan de andere kant van de rivier. Bizar schouwspel waar je niet onder wilt komen.
