-
Zeehondjes kijken met Dasjaanemptytextlline
Deze pagina is misschien een beetje gek, want de hele website draait om landen waar wij ons huis hebben geparkeerd om te genieten van telkens een andere achtertuin. Maar voor wie het weten wil pakken we het hier chronologisch aan, zodat je een beter beeld krijgt van wanneer we waar uithingen en hoe onze reis er een beetje uitzag. Het doel van onze reis? Een achtertuin vinden waar we nooit meer weg willen. Maar om zeker te weten dat het de juiste achtertuin is willen we eerst zoveel mogelijk opties zien. Nogal dubbel, klopt. Voorlopig blijven we daarom nog als een hedendaagse nomade rondtrekken.
Na meer dan tien jaar dromen was 2010 het jaar waarin de droom van Dasja in vervulling ging; rondreizen en werken Nieuw-Zeeland. En dat samen met Lars.. 😉
Maar niet voordat er een korte tussenstop werd gemaakt in Thailand en Australië, zonde om niet uit het vliegtuig te stappen als hij er toch stopt. Twee weken in Thailand vlogen voorbij en de cultuurshock zorgde er direct voor dat het Nederlandse er af was. Daarna volgde een maand Australië totdat we de ultieme vrijheid ervoeren in Nieuw-Zeeland. Met ons eigen busje gaan en staan waar wij zin hadden. Uiteindelijk reden we goed 20.000 kilometer en liepen er nog eens 200 tot Lars terug moest om de studie af te ronden. Dasja bleef nog wat langer om te werken. De ervaring van een eigen huisje op wielen beviel ons zo goed dat we al in Nieuw-Zeeland begonnen te dromen over een volgende reis; vanuit Nederland. Na nog een studie voor ons beide gingen we die droom in 2015 ook echt leven.
In augustus 2015 vonden we dat we genoeg geld op een hoop hadden gegooid om een huis te kopen. Een huis op wielen dan wel, maar toch. In augustus kregen we de sleutel en na het opzeggen en verkopen van alles wat niet mee werd verhuisd begon het nomaden bestaan in oktober 2015. Eerst wat onwennig aangezien we nog zo dicht bij Nederland waren. Maar na een maand in Frankrijk wisten we dit gevoel in Bretagne van ons af te schudden. Het Nederlandse was er weer vanaf. Via de kust zijn we naar beneden gezakt om langs de Pyreneeën via Andorra naar Barcelona te rijden. In Spanje ging het tempo wat omhoog tot we net voor de kerst Portugal bereikten.
In Portugal zorgt Ninja ervoor dat we een stap dichterbij huisje, boompje, beestje komen. Na samen kriskras door zijn geboorteland te rijden gaan we via Madrid richting Zuid-Frankrijk en door naar Nederland. Het is zomer en er kan gewerkt worden. Na een intensieve trainingsperiode met Ninja komt de lastigste beslissing sinds ons vertrek in 2015; Ninja kan niet mee naar IJsland.
We weten niet hoelang we het volhouden om te blijven rondtrekken als hedendaagse nomaden. En IJsland met een eigen camper kan niet anders dan een unieke ervaring zijn. De kogel gaat door de kerk, we gaan. Eén week Faeröer eilanden en vijf weken IJsland. Wat een ervaring maar toch niet hetzelfde zonder Ninja. Hij vergeeft ons gelukkig snel en samen vervolgen we de weg naar Italië.
Net het nieuwe jaar in rijden we van Italië naar Zuid-Spanje om de oversteek te maken naar ons derde continent; AFRIKA. Officieel het vierde continent aangezien IJsland voor de helft op de Noord-Amerikaanse tektonische plaat ligt, maar who’s counting. Helaas blijft het deze keer bij Marokko. De omringende landen zijn op dit moment niet de meest uitnodigende en aangezien we nog lang niet alles in Europa hebben gezien keren we na drie maanden terug. We trekken nogmaals richting Portugal, dit keer om ons meer op het noorden te richten. Het zal een drukke zomer worden, met veel bezoek van familie en vrienden. Dankzij de nieuwe vrienden die we onderweg maken komen onze gemaakte plannen wederom niet helemaal tot zijn recht. Een groot deel van Noord-Spanje hebben we nog steeds niet ontdekt. Maar leven in het hier en nu is belangrijker. Want hoe snel kom je weer terecht in een groep van acht rondtrekkende busjes en campers? Met surfen als voornaamste doel. Als het begint af te koelen in Noord-Portugal besluiten we dat we nog een keer naar Marokko willen. We hebben nog lang niet alles gezien, dus in november pakken we wederom de ferry vanaf Algeciras. We richten ons ditmaal op het noorden, het Rif- en Atlasgebergte en de Sahara. Kerst en oud & nieuw vieren we op een heerlijk afgelegen strand met oude en nieuwe vrienden. Zo hoort het leven te zijn.
