-
Paleis in het La Alhambra Granadaanemptytextlline
Na de drukte van Barcelona is het tijd voor rust. Helaas, langs de Catalaanse kust is die rust niet snel gevonden. Op enkele mooie plekjes na maken we noodgedwongen kilometers richting het zuiden. We laten de kust zelfs even voor wat hij is, om uiteindelijk de droom te leven. Parkeren aan een eigen privéstrand.
Poble Nou del Delta, een deltagebied dat qua ontwikkeling wat achter lijkt te liggen, is de eerste stop na Barcelona. Citrusvruchten, voornamelijk sinaasappelen, worden hier geteeld. Iets wat langs de hele Catalaanse kust gebeurt. Na een hele middag rijden verdwijnt de zon snel en veranderen de wegen op de delta in een doolhof. Niet wetende welke weg verhard is, onverhard, privé of een akker op draait. Gelukkig vinden we een overnachtingsplek, aan de rand van een klein dorpje onder een heldere hemel en metershoge palmbomen. De rust is gevonden.
Als we wakker worden gaan de kinderen, gekleed in uniform, naar school. De zon begint al te schijnen en het beloofd een warme dag te worden. De fietsen zijn al even niet meer gebruikt, het ideale moment om die weer tevoorschijn te halen. Het is hier vlak en het schijnt een paradijs voor vogels te zijn. Na een paar minuten fietsen doemt de eerste plas vol met reigers, zilver reigers en aalscholvers op. Iets verder, bij de uitmonding van een groot meer, houden twee oude mannen de visnetten schoon die aan een stellage hangen in het pad van water dat zijn weg zoekt naar de zee. Om de zee weer te zien volgen we het water via een onverhard pad. Tot onze grote verbazing staat daar een groepje flamingo's. Via een ander weggetje komen we zo dichtbij mogelijk. Het beeld is op zijn minst gek te noemen. Het water is spiegelglad en de lucht is wit-grijs. De zee en de lucht lijkt één te zijn en wordt alleen gescheiden door stellages van de visserij.
