Toen we eind 2019 de laatste kitrandjes hadden gelegd en de lak van de vloer was uitgehard stond daar opeens een afgebouwde zelfbouw camper. We konden het haast niet geloven en niet alleen Brutus (de camper) maar ook wij stonden te popelen om naar buiten te gaan. Klaar voor nieuwe avonturen. Nu, inmiddels dik twee jaar verder, hebben we al veel nieuwe avonturen beleefd. Van Corsica en Portugal naar Zweden en Denemarken en de Canarische Eilanden. Brutus heeft moeten werken, we hebben zijn motor eindelijk ingereden en de inbouw staat nog fier overeind. Maar toch hebben we ook wat issues gehad met de inbouw. Hier een korte samenvatting van die afgelopen twee jaar en dan vooral de “problemen” die we onderweg zijn tegengekomen.
Het leek ons een goed idee om onze spiksplinternieuwe 4x4 camper te gaan testen in een mooie omgeving, Corsica. Eind januari is het daar mild en de zon komt vaak door. Ook horen we dat het in de zomer megadruk kan zijn en je soms in de file staat op de kleine kronkelende bergweggetjes. Wildkamperen wordt over het hele eiland niet getolereerd, in het seizoen ben je dus aangewezen op campings of camperplaatsen. Nu is dit in het laagseizoen een ander verhaal, geen files en alle campings zijn dicht waardoor we toch op een aantal hele mooie plekjes konden overnachten.
Voordat we in het paradijs van Corsica aankwamen reden we door het binnenland van Frankrijk waar het in januari wel gewoon koud is. De derde nacht lag ik al in bed en zat Lars nog te chillen. Langzaamaan werd het binnen steeds kouder en kouder. Opeens hoor ik Lars wat rommelen en zeggen “Das, de verwarming doet het niet. Het is nog maar 10 graden binnen”. Wat gek, de verwarming staat wel aan op 18 graden. Dat was inderdaad wat de display zei maar de Truma verarming zelf sloeg niet aan. Die nacht werd het -7 graden, met het branden van een aantal waxinelichtjes hebben we het binnen 7 graden kunnen houden. Een verschil van 14 graden, hebben we niet voor niets al die uren in het isoleren gestopt.
Uiteraard hebben we de volgende dag direct contact opgenomen met Truma, die overigens een zeer goede service bieden. Echter kon het fysieke punt in Frankrijk pas na 14 dagen kijken. ’s Middags hebben we nog een keer gebeld en kregen we een jonge gast aan de telefoon die ons stap voor stap meenam in het testen van de verwarming. Alles leek te kloppen, helaas hij wist het ook niet meer. Nadat we hadden opgehangen en ons hadden neergelegd bij het feit dat de verwarming stuk was belde de Truma jongen terug. Hij had nog één ding bedacht dat we konden proberen.
De temperatuurvoeler, waarmee het signaal wordt gegeven of de verwarming weer aan moet slaan of niet, checken. Misschien dat er een breuk in de kabel zat. En ja hoor dat was de boosdoener. De kabel liep tussen twee plankjes door en die is door de trillingen waarschijnlijk beschadigd geraakt. Gelukkig was dit de enige kabel die we zo hadden getrokken. Na het plaatsen van nieuwe kabels werkte de verwarming weer perfect. En dat doet ie nu twee jaar later nog steeds!
Corsica wordt abrupt afgebroken door het Corona virus, de wereld ging in lockdown. Terug naar Nederland. Dit gaf ons de tijd om nog een aantal dingen te upgraden aan Brutus. Tijdens de eerste trip naar Corsica bleek dat de bladvering achter wel erg stijf was. Een klein putje, hobbeltje of drempeltje zorgde ervoor dat Ninja opstond en ook wij vonden het niet fijn rijden. Daarbij reden we op tien jaar oude banden, die er nog super nieuw uitzagen maar door de leeftijd de APK waarschijnlijk niet meer door zouden komen. Ook had Lars ergens gevonden dat met het plaatsen van andere schokdempers er een hoop rijcomfort gewonnen kon worden.
Zo gezegd zo gedaan, na wat uitzoekwerk komen we uit bij een monteur met veel kennis over dit soort bussen. Hij neemt onze Brutus onderhanden en verwijderd een blad van de vering achter, plaatst vier nieuwe Koni schokdempers en zes nieuwe (grotere) banden. Doordat de omtrek van de band nu groter is kunnen we ook nog eens harder rijden op de snelweg. De eerste kilometers leken we wel te zweven 🙂
