Het is gek hoe een dag kan lopen op de Faeröer eilanden. Het plan om met de ferry naar het eiland Mykines te gaan valt in het water. Nog voordat we naar de haven in Sørvagur rijden krijgen we een telefoontje. De ferry vaart niet uit vanwege het slechte weer. Goed balen want uitstellen is planning technisch niet mogelijk. En dan hebben we nog een dag met slecht weer ook. We besluiten te gaan roadtrippen naar de noordelijke delen van het eiland Streymoy en tot onze grote verbazing rijden we daar de zon in.
Tip: Wil je naar Mykines? Op tijd boeken is het advies, de ferry vaart maar één keer per dag en heeft 80 plaatsen. Maar ook slecht weer kan je weerhouden, hou dus rekening met een canceling en het eventueel omboeken van de tocht. De kosten voor een retourticket zijn ongeveer 17 euro per persoon.
Mykines staat te boek als Island of the Birds. Met maar één klein dorpje op het hele eiland is er genoeg ruimte voor o.a. papegaaiduikers en de enige jan-van-gent kolonie van de Faeröer eilanden. In de brochures wordt het aangeprezen als een must see en ook bij de twee informatiepunten die we hebben bezocht zijn ze enthousiast. De tocht met de ferry wordt omschreven als een boottocht op zich en al met al zouden we twee vliegen in één klap slaan.
Er loopt een wandelroute van ongeveer acht kilometer over het meest westelijke puntje van Mykines. Het hoogtepunt van deze wandeling zijn uiteraard de vogels, nergens schijn je dichterbij de nestende papegaaiduikers te komen als hier. En dan is het ook nog de enige plek waar jan-van-genten zitten op de Faeröer eilanden.
Opmerking: De jan-van-genten zitten er vanaf eind januari tot begin november. Maar het zijn niet alleen de vogels die deze wandeling mooi maken. De uitzichten, o.a. vanaf een hangbrug schijnen gruwelijk mooi te zijn. Helaas hebben we dit dus niet gezien.
De Faeröer Eilanden bezoeken? Wij zeggen doen. Ondanks dat de week die we op de Faeröer Eilanden zijn geweest bonus was raden we het iedereen aan. Er is genoeg te doen en te beleven, helemaal voor de natuurliefhebber. Krijg alvast een eerste indruk en duik in het blog.
Vanaf 2015 wonen wij op vier wielen en verkennen de wereld in onze camper. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Na het telefoontje moeten we snel schakelen, nog een dag op het eiland Vágar is zonde omdat we het meeste hier gezien hebben. En de rest van de Faeröer eilanden willen we ook absoluut niet missen. We besluiten om Vágar achter ons te laten en nu het noorden van het eiland Streymoy te verkennen. Er schijnt een echt surfers paradise te liggen. Aangezien onze surfboards in de camper liggen, hopen we stiekem dat het koude water getrotseerd kan worden. De weg ernaartoe is schitterend, de kustlijn nooit uit het oog verliezend. Als de zon om de hoek komt kijken, kunnen we niet geloven dat het rondom Mykines nu slecht weer is. Tjørnuvík is een van de weinige dorpjes dat uitkijkt op de open zee. Daarmee rollen hier de beste surfgolven van de eilandengroep.
Zodra we de laatste bocht maken zien we het idyllische dorp liggen zonder enige golf te bekennen. Al dagen is het verdacht rustig op zee. Maar een mooi strand is het zeker, met een geweldige backdrop van een groene vallei. Doordat surfen niet mogelijk is beklimmen we de berg tot een mooi uitzichtpunt waarna we het meeste uit deze schitterende dag halen. Op de fiets naar Saksun.
Bij het Tourist information office hebben we de dag ervoor gevraagd of er hier leuke mountainbike routes of paden zijn. "Eigenlijk niet" was het antwoord. Maar een hele mooie route op de fiets is de weg naar Saksun. Hoewel gewoon verhard zit er genoeg afwisseling in om het leuk te maken. Dus rijden we terug tot Hvalvik waar we de camper parkeren en de fietsen erbij pakken. Het is ongeveer twaalf kilometer en het glooit lekker. Soms een kleine beklimming gevolgd door een afdaling waar we zonder veel moeite de 55 km/u aantikken. Heerlijk. Het dorp Saksun wordt opgedeeld door een rivier en beide delen zijn tegen een bergwand aangebouwd. Uitkijkend op een kloof die met vloed volloopt. We hebben geluk en treffen de helft van de kloof opgedroogd en kunnen over het verschenen strand naar de oceaan. Het eerste deel op de fiets totdat het echt niet meer gaat. We volgen de rivier die zijn weg zoekt naar de oceaan en komen uit bij een intens zwart strand. Jammer dat we onze badhanddoeken niet mee hebben..
Let op: De zee kan snel stijgen en mocht het je verrassen dan is het niet meer mogelijk om terug te lopen. Bij de parkeerplaats aan de rechterkant van de rivier hangt een overzicht van de getijden maar ook het Tourist information office kan je hierbij helpen.
