Waar het oude stadscentrum van Granada enigszins tegenvalt, maakt Cordoba dat helemaal goed. Kleine steegjes waarin je gedoemd bent te verdwalen, historische gebouwen op elke hoek en natuurlijk het hoogtepunt; De Mezquita. Opmerkelijk is de overgang van het landschap tussen Granada en Cordoba. De sinaasappelbomen zo ver het oog kan zien transformeren langzaam in olijfbomen. De ene vallei na de andere staat vol. Voor verse olijfolie moet je hier bij een van de vele olijfolie producenten zijn.
Op de fiets het centrum bekijken is in Granada goed bevallen, voor Cordoba besluiten we hetzelfde te doen. De geplande camperplek buiten het centrum is zo aftands dat een in de buurt liggend bedrijventerrein meer uitkomst biedt. De gedachte is, het is bijna weekeind, dan zal er bijna niemand zijn en staan we rustig. Na de eerste bocht komt de Spaanse realiteit om de hoek zetten; crisis. De bedoeling om hier een levendig bedrijventerrein te creëren is niet gelukt. Een kwart van de kavels zijn daadwerkelijk bebouwd maar zijn, op een enkeling na, niet in gebruik. De wegen die de begroeide kavels omringen zijn verlaten, de parkeerplaatsen nog meer. Ideaal voor een rustige nacht.
Binnen een kwartier staan we onder een poort van de stadsmuur van Cordoba. Gewapend met een verouderde en onduidelijke kaart uit een ANWB-boekje over Spanje. Feit is dat de straatjes van Cordoba niet combineren met de dunnen fietsbandjes. De fietsen gaan op slot aan een boom, in de hoop ze aan het eind van de dag terug te vinden. Het duurt tien minuten als we erachter komen dat de wandelroute, beschreven in het boekje, hier ongeveer start. Welgeteld vier punten zijn te volgen. Juist bij de makkelijkste, de Mezquita kathedraal, gaat het mis. De kleine straatjes hebben ons te pakken. Vol verbazing dwalen we verder tot na een half uur de rivier opdoemt. Dan kan de kathedraal niet ver weg zijn. Maar eerst een betere kaart scoren bij het Officina du Toerisme.
Spanje staat vooral bekend om zijn warme klimaat en kustlijn maar Spanje is veel meer dan dat. Het uitgestrekte binnenland, de bergketens, maar ook het heerlijke eten. En dan heb je de eilanden nog. We reden ruim zes maanden door het Spaanse vasteland en brachten vier maanden door op de Canarische Eilanden. Onze ervaringen en hoogtepunten vind je hier terug. Ga ook van de gebaande paden af en leer een nieuw gezicht van Spanje kennen.
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
De Mezquita kathedraal is eigenlijk geen kathedraal maar een moskee. En het is verdomd jammer dat het dat niet meer is. Oké, eerlijk is eerlijk, er stond eerst een kerk die is afgebroken om de moskee te bouwen. Maar damn wat moet die er mooi uit hebben gezien! In 785 (toen al ja!) kregen de moslims de overhand in Cordoba. Misschien wat netjes gezegd, het kan goed met veel geweld zijn gegaan maar die informatie hebben we niet gevonden.
Cordoba was de hoofdstad van de regio Al-Andalus en een moskee met dezelfde uitstraling moest gebouwd worden. Met de moskee van Damascus als voorbeeld is er gestart, pilaren uit de kerk werden hergebruikt. Meer dan vier dezelfde pilaren lijken er niet naast elkaar te staan. In de 400 jaren die volgden is de moskee verder uitgebreid en gruwelijker gemaakt. Uiteindelijk groeit de moskee uit tot de belangrijkste en grootste in het Westen. En dient zelfs als voorbeeld voor menig ander moskee.
In 1236 valt Cordoba weer in de handen van christelijke veroveraars. De verovering moet duidelijk worden gemaakt en de moskee weer christelijk. Nu zijn de twee gebouwen (een moskee en kathedraal) nogal anders opgebouwd. Na alle stenen van de moskee weer christelijk gemaakt te hebben (ja echt waar) wordt de opdracht gegeven om midden in de moskee een kathedraal te bouwen. Met aan de buitenmuren kleine kapelletjes. Hoewel de kathedraal op zichzelf best mooi is, past hij totaal niet binnen de schoonheid die de pilaren de ruimte geven. De opdrachtgever schijnt ook iets gezegd te hebben in de trant van "Wat jullie hebben gebouwd kan iedereen, wat hier gebouwd was zal nooit meer gebouwd worden". En daar kunnen we ons in vinden. Al schijnt hij daarna opdracht te hebben gegeven om een deel van La Alhambra af te breken. Geleerd van zijn fouten had hij dus niet.
De route is teruggevonden maar zoveel indruk als de moskee maakt het niet meer. De Romeinse brug is zeker de moeite waard als de zon schijnt. Maar bij ons blijft de grote vraag hangen, hoe heeft de moskee er in volle glorie uitgezien? Het idee om de oversteek naar Marokko te maken was er al, maar wordt nu nog meer versterkt. Voor dat zo ver is gaan we eerst naar Portugal voor een weekje vakantie en oud & nieuw in Lissabon. Zonder naar de kaart te kijken laten we ons verdwalen in de kleine straatjes tot een plein er bekend uitziet. Vanaf hier is de poort snel gevonden. De fietsen staan er nog. Op naar Portugal!
