Ken je dat gevoel? Twee keer knipperen en het moment is voorbij. Dit is 2019 voor ons samengevat. Want waar vorig jaar (2018) onze site een metamorfose heeft gekregen, stond 2019 in het teken van klussen. Heel hard klussen want we hebben een eigen 4x4 camper gebouwd! Dat niet alles volgens plan zou verlopen daar hielden we een klein beetje rekening mee. Maar dat we na 10 maanden nog steeds in Nederland zijn, dat hadden we niet verwacht. Zoals altijd bij ons, lopen er een aantal zaken anders dan gepland. Tijd voor mij, en misschien ook leuk voor jullie, om op een rijtje te zetten wat we nou eigenlijk hebben gedaan de afgelopen maanden. Dus hier komt ie, het camperbouw maandoverzicht 2019.
Daar stonden we dan in maart. Marcus Brutus was net terug van de carrosseriebouwer waar het dak is verhoogd. De gehuurde, krakkemikkige en lekkende, loods hadden we inmiddels een beetje ingericht tot werkplaats. De garage van Lars zijn broer was leeg getrokken, en bijna al zijn gereedschap stond te wachten om in gebruik te worden genomen. Noem het naïef, of onwetend, maar vijf verschillende soorten zagen… Wanneer gebruik je eigenlijk welke zaag? Toen we in Marokko het idee opvatte om zelf een camper te bouwen, hebben we nooit bedacht dat kennis over gereedschappen wel een pre is. Gelukkig hebben we van Lars zijn broer, vanaf nu onze projectleider, snel een stoomcursus gekregen.
Na de stoomcursus zijn we dan toch echt van start gegaan. Brutus was helemaal leeg en kaal, perfect om alles na te lopen op roest en direct te behandelen. Gelukkig viel dat alles mee. De wirwar van overbodige bekabeling elimineren dat was een uitdagend taakje. Want een oude brandweerwagen heeft nogal wat foefjes. Schijnwerper aansluitingen hier, extra voeding, met constante stroom van de start accu’s, daar, oh en deze kabel loopt helemaal onder de wagen door. Afijn, we denken dat we alle overbodige stroom ontkoppeld en verwijderd hebben. En dat zonder elektrisch schokken! Ondertussen hebben we onze 3d-tekening in piepschuim nagebouwd om te ervaren hoe de ruimte zich houdt. Hier en daar kleine aanpassingen, de keuken in een hoek, extra rolluik permanent dicht en de badkamer iets groter. Zo nu kunnen we echt gaan opbouwen.
Na de start in maart zetten we in april de stap om te isoleren. Na redelijk wat research online, want er zijn nogal wat meningen over isolatie, hebben we gekozen voor de volgende set-up. Ontdreuningsmaterialen om de trillingen tijdens het rijden te verminderen, daaroverheen X-treme isolatie om het vervolgens af te werken met reflecterende 2-zijdige noppenfolie en aluminium tape. Dat laatste is om het zo luchtdicht mogelijk te maken. Marcus Brutus zag er op een gegeven moment uit als een spaceship. Helaas was er voordat we ons in het spaceship bevonden een puntje van kritiek. Want als de vloer en alle wanden dicht zitten met isolatie, dan moet er nu al een plan komen voor de stroombekabeling en waterafvoer. Oh en wilden we niet de lpg-tank en vuilwatertank door de vloer heen vastzetten onder de auto? Ai, wederom worden we met onze neus op de feiten gedrukt en komt onze onervarenheid met het bouwen van een camper naar boven. Dus terug naar de tekentafel om een stroomschema op te stellen en te bepalen hoe de buizen voor de bekabeling en de afvoer moeten lopen.
Flinke stappen worden gezet. Nadat de tekeningen gemaakt waren kunnen we opeens meters maken. Zo voelde dat tenminste. Want waar het de eerste weken leek alsof we niet aan het bouwen waren maar juist aan het slopen, zien we Brutus nu voor onze ogen transformeren. De geïsoleerde vloer en wanden worden met Okoume multiplex dichtgemaakt. En zo verschijnt langzaam de eerste glimp van een camper to be. Dankzij de hulptroepen en projectleider worden we aardig handig in het op maat zagen van het hout. Uiteraard eerst weer een stoomcursus van meten en uittekenen. Brutus houdt ervan om niet de makkelijkste te zijn. Geen enkele wand van de carrosserie is recht. Van voor naar achter en onder naar boven loopt meneer iets breed uit om vervolgens weer iets toe te lopen. Oh en er zit een bolling in de zijwanden. Rechte hoeken zijn er niet en wanneer staat de tussenwand die we optrekken waterpas? Elke plaat is er drie tot vijf keer in en uit geweest om te passen, opnieuw af te tekenen en te zagen. Zoals het motto van onze projectleider luidt, je plakt het er niet meer terug aan. De wanden zijn overigens vastgezet op een geraamte dat van vurenhouten balken als eerste tegen de wanden en op de vloer is gemonteerd. Tussen het geraamte zit de isolatie. Op deze manier zitten de Okoume wanden goed vast.
Yeah we gaan lekker. Opeens gaat het nog sneller. De tussenwand staat en het bed zit er met een dag in. Daarbij is onze kledingkast ook snel gemaakt langs het bed, schuifdeurtjes erin en klaar. Stiekem zijn we in ons hoofd bezig met de afwerking. Welke kleuren zullen we kiezen? Ook daar zijn we snel uit. En de potten matte verf staan al te wachten in de kast. Dat het nog drie maanden duurt voordat we gaan schilderen wisten we toen nog niet. Door het vaste bed is de leefruimte wat beperkt. Altijd een tafel bij de bank, zoals in onze oude camper, dat zit er niet in. Dus we plaatsen een uitschuiftafel. De tafel verdwijnt onder ons bed en boven Ninja zijn hok. Ja want ook aan Ninja is gedacht, hij heeft zijn vaste plek onder ons bed gekregen waar zijn mand precies past.
Eind van de maand staat de RDW-keuring gepland om Brutus apk te keuren en om te keuren tot camper. Een simpel keukentje zetten we achter de bestuurderstoel en de basiselementen van de bank monteren we in een middag. Op naar de keuring, nu kunnen we eindelijk zelf rijden want in april hadden we allebei ons C1 rijbewijs gehaald. Het klonk toch leuker dan dat het was. De motor doet gek, op het moment dat Lars het gas loslaat slaat de motor af. Best eng als je een afrit oprijdt en voor een stoplicht moet stoppen. Hortend en stotend komen we aan bij het keurstation. Voor de apk wordt Brutus afgekeurd. Niet eens door het afslaan probleem. Meneer, die blauwe zwaailichten moeten er echt af. Ja ze zijn afgedekt en als deze wagen al als camper geregistreerd stond was het geen probleem. Maar dat is nog niet zo dus nu keuren we het erop af. Haal die vangmuil er ook af en er is een rubbertje uitgedroogd. Tsja, een kleine tegenslag hoort erbij. Dat Brutus voldeed aan de camper eisen dat was snel bepaald. Dus voor 50% geslaagd bij de RDW. We maken een afspraak bij een garage waar we gelijk het motorisch probleem laten checken. Achteraf was dat snel gefixt, gelukkig! Het demonteren van de vangmuil daarentegen…
Brutus is nu een camper en we hebben een nieuw kenteken. Afbouwen dus! Alle apparatuur plaatsen, stroom aansluiten, accu’s aankoppelen en gaaan. Dat dachten we dus, in de praktijk loopt het net even anders. Het bouwproces gaat soepel door, maar alles kost nou eenmaal veel tijd. Voorafgaand aan het monteren van de keuken wordt de boiler geplaatst. Deze staat onder het keukenblok en is goed toegankelijk via een passagiersdeur. Dan ontstaat er een wirwar van waterleidingen en verwarmingsbuizen die we als een puzzel in elkaar moeten leggen. Vanaf de schoonwatertank loopt de waterleiding naar een waterfilter waarna de waterpomp volgt. Vanaf hier wordt alles gesplitst naar de boiler, de keukenkraan, de douche in de badkamer en buiten douche. Wist je trouwens dat je een halve dag bezig kunt zijn met het stellen van een keukenblok? Dat probleem van niks is recht alles loopt scheef speelde die middag heftig op. Lars en ik waren niet snel tevreden. Nou ja ik dan… Wat bleek de badkamerwand was al geplaatst maar niet goed gesteld. Hierdoor was de keuken onmogelijk te stellen zoals ik het voor me zag, want er staat uiteindelijk altijd iets scheef. Gelijk is ongelijk, het advies van de projectleider ofwel het is prima zo. Niemand ziet het, ik weet het, maar die middag vond ik dat echt heel klote.
Wat gelukkig wel goed ging was het aansluiten van de elektra. Alle bekabeling was al gelegd, klaar om aangesloten te worden op de zekeringkast en verdeelstrip. Uren en uren pielen met kabels, schoentjes erop, krimpkousen en vastzetten. Het werd een soort meditatie.
