Buiten het hoogseizoen
Natuurlijk weten we dat we buiten het hoogseizoen reizen, deels is dat bewust zo gepland en deels omdat we niet eerder konden vertrekken. Aan de kust blijkt goed dat het hoogseizoen ook echt over is. Stella-Plage is rustig, uitgestorven is misschien een betere omschrijving. Op een enkel barretje na zitten alle luiken dicht. En niet alleen die op de boulevard, ook alle woningen zijn potdicht. Helaas hield dit niet direct in dat er dan ook echt niemand is en wij het strand voor ons alleen hebben. Maar op goede momenten komen we er bij in de buurt. Positief dus. Vanachter de duinen verkennen we de omgeving en het aanzicht op het strand geeft onze eerste ontmoeting met wilfdlife. Voor de kust zwemmen een paar zeehonden, maar deze verdwijnen even snel als ze gekomen zijn.
De kliffen van Normandië
Na een paar dagen gehopt te hebben langs de kust bereiken we de eerste kliffen van Normandië. We besluiten voor een goede kennismaking te gaan: overnachten boven op de kliffen.
De camper is geparkeerd en al snel blijkt dat we de goed keuze hebben gemaakt. De uitzichten zijn geweldig, de zon schijnt dus wat kan er nog mis gaan?
Diezelfde avond wordt ons zijn ware gezicht getoond, de wind zet aan. De eerste gedachte is nog, ach die gaat straks wel liggen. Dat doet de wind toch meestal ‘s nachts? Aan het begin van de avond is de wind een mooi achtergrondgeluid. Maar al snel komen we erachter dat de wind niet gaat liggen en juist harder aantrekt. Het draaien van de windrichting zorgt ervoor dat het binnen in de camper aanvoelt of de camper wordt omgegooid. En dat in combinatie met het klapperen van de fietshoes zorgt ervoor dat we die nacht de diepe slaap niet vinden. Het mooie achtergrondgeluid transformeert in een constant getoeter in onze oren en wekt (vooral bij Lars) flinke irritatie op. De ochtend breekt aan en de weg vervolgd zich naar een veel te dure camping met beschutting, gelegen op 2,5 kilometer van de klif, om bij te komen van dit avontuur. Even geen wind. Het positieve aan dit alles is dat de camper zich fier staande heeft gehouden.
Na het bijkom nachtje en heerlijk gedoucht te hebben op de camping vervolgen we onze weg. Om de zoveel kilometer doemt er een dorpje op, ingebouwd tussen de kliffen. Soms met een prachtig strand en een geschiedenis met bekende schilders. We trekken af en toe ook het binnenland in om een nieuwe dosis woohaah op te doen. Bijvoorbeeld bij Chateau Cany, een prachtig kasteel (helaas gesloten op het moment dat we er waren) met een even mooi aangelegde tuin.
Wij Reizen In Frankrijk
Frankrijk is een populair vakantieland, waar je kunt blijven reizen. In de ruim vijf maanden die wij door Frankrijk reizen hebben we veel diversiteit gezien. Blijf niet hangen in het stereotype Frankrijk, maar ontdek het meer via onze tips & tricks. Haal alles uit jouw tijd in Frankrijk!
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Fécamp
Wederom langs de kust stoppen we bij Fécamp, een stadje tussen de kliffen met een levendige haven en een historisch stadscentrum. Twee kathedralen en het Palais Bénédictine zijn de trekpleisters. Eén van de twee kathedralen valt in smaak: de Eglise-Etienne. De ander is vooral groot maar nietszeggend. De Eglise-Etienne is statig en valt direct op als je Fécamp binnen rijdt, maar eenmaal voor de deur is hij een stuk kleiner. Blijkt dat die slim gebouwd is op een heuvel. De binnenkant maakt echt indruk, het is donker, de geur is mysterieus en elke muur is aangekleed met een muurschildering van vier bij zes meter. En goede informatie, in het Engels! Verder is het Palais Bénédictine de omweg waard.
De volgende dag klimmen we te voet de kliffen op. Een view point bij een kapelletje geeft uitzicht over Fécamp en de achterliggende kliffen. Het uitzicht strekt zich zelfs tot Étretat. De wandeling voert bovenlangs enkele bunkers van de Tweede Wereldoorlog naar meer uitzichten. Jammer dat het erg fris was die dag maar de wandeling is zeker de moeite waard.
Étretat
Afgelopen Tour de France (2015) reed het peloton op enkele kilometers langs onwaarschijnlijke rotsformaties. De helikopters wisten die prachtig in beeld te brengen. Vanaf dat moment staat Étretat hoog op het lijstje. De zogenoemde olifanten bergen (Gare de L’Aiguille & Falaise Amont) willen we in levende lijven zien.
Na het parkeren van de camper net buiten het stadscentrum gaan we te voet op verkenning uit. De berg lijkt met wat fantasie zeker op een olifant, maar ook zonder deze fantasie is het een prachtig staaltje natuurlijke kunst. Het wordt rustig aan eb, we verkennen eerst de rug van de olifant via een korte beklimming tot boven op de klif. Uitzichten om van te smullen. Eenmaal terug op het strand is het water ver genoeg gezakt om de olifant van dichterbij te bekijken. Een kleine tunnel door de berg brengt ons aan de andere kant van de klif. Vanaf het stenenstrand wordt je omringt door de hoge kliffen. Het enige jammere is, hier ben je nooit alleen.
Aan de andere kant van Étretat bevindt zich een ander klif (Falaise Amont). Boven op staat een klein kerkje met uitzicht op de Gare de L’Aiguille. Het kerkje is dicht en stelt niet gek veel voor. De uitzichten daarentegen, die zijn de beklimming meer dan waard. Na wat verschillende invalshoeken opgezocht te hebben keren we huiswaarts. Het plan om na het eten terug te keren hoeft niet besproken te worden. De kliffen schijnen prachtig verlicht te worden. Om acht uur lopen we terug naar de kust met een beetje rode wijn in een fles mee. Aangekomen bij de kliffen is het donker. Weer zo’n buiten het hoogseizoen momentje, de bekendste olifanten klif is niet verlicht. Kijkend naar het kerkje en de andere olifanten klif blijken deze wel in het licht te zijn gehuld. Een beetje beteuterd druipen we af en de rode wijn wordt pas in de camper opgedronken.
