Al goed 30 dagen onderweg, maar hemelsbreed nog steeds maar een paar uur rijden (niet met de camper) van Nederland verwijderd. Zo voelt het hier gelukkig totaal niet. De rotskust van Bretagne laat even de plek op de kaart en het besef van tijd doen vergeten.
Pointe de Penhir
Na enkele dagen vervelend weer komt precies op het juiste moment de zon door. In het weekeind, het lijkt of de Fransen een afspraak hebben gemaakt; doordeweeks mag het weer doen wat het wil, maar in het weekeind moet de zon schijnen. Hierdoor hoeven we geen overhaaste beslissingen te maken om uit het regengebied te komen, en dat is maar goed ook. Want dit gebied zorgt ervoor dat we vergeten dat Nederland nog maar 500 kilometer van ons vandaan is.
De ongeschreven regel is dat we een land pas echt goed hebben gezien als we de (natuurlijke) grenzen hebben verkend. Zo komen we uit bij Pointe de Penhir. Een stuk land dat net even verder de Atlantische Oceaan insteekt, maar net niet ver genoeg om het meest westelijke punt van Frankrijk te zijn. Tijdens de weg ernaartoe verandert het landschap. Waar bij de indrukwekkende (maar gesloten) graftombe van Morlaix (Cairn de Barnenez) de menselijke hand nog duidelijk is te zien, vervaagd deze steeds meer. Tot op het moment dat die compleet verdwenen lijkt te zijn op ongeveer 30 kilometer voor Pointe de Penhir. De aantrekkingskracht van de bossen is haast niet te weerstaan, maar de ondergaande zon stopt helaas niet.
Plots duikt de menselijke hand weer op, maar op een goede manier. Een brug toont de vallei zonder hem te storen. Na enkele kilometers wordt de invloed nog sterker, dorpen doemen op. Eenmaal het laatste dorp achter ons gelaten dringt het landschap weer binnen. Doordat Pointe de Penhir niet het westelijkste punt is, is er iets om naar te kijken: het meest westelijke punt van Frankrijk. De rotsformaties schitteren in de ondergaande zon. Starend met een biertje in de hand voelt het alsof we alleen zijn, maar dat blijkt onmogelijk in het weekeind.
Wij Reizen In Frankrijk
Frankrijk is een populair vakantieland, waar je kunt blijven reizen. In de ruim vijf maanden die wij door Frankrijk reizen hebben we veel diversiteit gezien. Blijf niet hangen in het stereotype Frankrijk, maar ontdek het meer via onze tips & tricks. Haal alles uit jouw tijd in Frankrijk!
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Pointe de Raz: het westelijkste punt
Natuurlijk kan het westelijkste punt niet ontbreken tijdens onze rondreis door Frankrijk. Helemaal niet gezien het feit we er de dag ervoor nog meer dan een uur naar hebben zitten staren. De rit ernaartoe doet het besef van tijd vergeten en opeens staan we voor de parkeerplaats van Pointe du Raz. Totaal anders dan verwacht. Waar Pointe de Penhir nog enigszins natuurlijk aanvoelde, is dat in eerste instantie bij Pointe du Raz ver te zoeken. Slagbomen geven toegang tot een parkeerplaats met goed 500 plaatsen. Gelukkig is het laagseizoen en staan ze open. Scheelt toch weer parkeergeld. Iets wat zich het beste laat omschrijven als boulevard doemt op, met restaurantjes en souvenirwinkeltjes.
Een te aangelegd wandelpad loopt naar een semafoor, onze eerste gedachte is wat doen we hier, even snel kijken en dan maar weer terug?. Het uitzicht is indrukwekkend, het laatste stukje van Frankrijk verdwijnt in de Atlantische Oceaan. Maar gelijk valt een eilandje op, toch jammer dat ligt meer naar het westen. Dit alles is zo vergeten als je voorbij het bordje 'It's on you now, we can't guarantee your safety anymore' gaat. Natuurlijk staat dit er niet precies, maar de essentie is hetzelfde. Vanaf hier komen de rotsen pas echt dichtbij, zo dichtbij dat je er langs en overheen moet klimmen. Het voelt een beetje als een speeltuin aan, maar dan met iets grotere risico's en veel grotere beloningen. Uitzichten vanaf zelf beklommen rotsen, wat is er nu beter? En dat allemaal op het westelijkste punt van Frankrijk. De vraag is dan ook hoe westelijk gaan we?
2 reacties
monica
Goed verhaal. M’n ogen dicht en ik reis mee. Doeiiii
Suzan Groeneveld
Hoi Dasja en Lars, wat een leuk verhaal! Precies de twee punten waar we afgelopen zomer vlak langs gevaren zijn. Tussen Ile de Sein en Pointe de Raz door en pal langs Pointe de Penhir. Nu weet ik weer precies hoe die rotsen heten…, leuk hoor!