Met het kopen van onze eigen surfboards begint een nieuwe dimensie in onze reis, die van het zoeken naar de juiste golf. Met onze, in totaal twee weken, ervaring kunnen we helaas nog niet overal de zee in en elke golf pakken die we zien. Naast de zoektocht blijven we ook op ontdekkingstocht, onder andere in Locmariaquer.
Deze regio in Bretagne barst van de menhirs, in verschillende vormen, maten en opstellingen. De verwijzing aan Asterix & Obelix is snel gemaakt. In Locmariaquer ligt één van de grootste. En inderdaad, deze ooit 18,5 meter hoge 280 ton wegende menhir is in vier stukken gevallen en ligt nu al enkele eeuwen onaangetast. Als we dit horen, is de keuze snel gemaakt, waarom gaan voor veel kleine menhirs (Carnac) als er ook één grote is!
De menhir ligt weggestopt achter hekken en is een toeristische attractie waarvoor je entree moet betalen. Prima, dan verwacht je ook wat. Helaas valt het allemaal wat tegen. De intro video begint goed, maar als daarin wordt verteld dat één van de aanwezige tombes ooit dienst heeft gedaan als parkeerplaats en volledig is gerestaureerd dan ga je al snel vragen stellen over de authenticiteit. De andere tombe geeft ook niet het gewenste wauw-effect. De menhir zelf is indrukwekkend, vooral het verhaal erbij. Hoe is deze enorme steen hier gekomen? En hoe hebben de mensen van toen hem rechtop kunnen zetten? Vragen waarop nog steeds geen antwoorden zijn. Maar ook hier een puntje van kritiek. Trots wordt er verteld hoe de menhir al sinds jaar en dag onderdeel is van de gemeenschap maar nu mag je er niet eens meer over het gras lopen. Jammer. Door deze kennismaking besluiten we niet naar het gelijksoortige park in Carnac te gaan.
