Voordat we naar Marokko gingen was onze grootste vraag 'hoe gaan de Marokkanen reageren op Ninja?'. Overal hoor je dat de Marokkaan, en eigenlijk elke Moslim, bang is voor honden. En zeker voor grote zwarte honden. Laat Ninja nou net een grote, zwarte hond zijn die een blafje hier en daar niet schroomt. We hadden ons voorbereid op boze en angstige blikken maar al snel werden we verrast door andere blikken: vrolijke en geïnteresseerde gezichten draaien om, of kinderen die vol spanning het spelletje hoe dichtbij durf jij te gaan met Ninja spelen. En natuurlijk, af en toe zit er een angstige blik tussen, maar tot nu toe nooit een boze.
Vooral bij kleine kinderen zijn de schrikreacties stiekem het leukste, vaak genoeg hebben we krom gestaan van het lachen omdat een kindje schrikt van het plotseling zien van Ninja. Gillend en schreeuwend worden de ouders geroepen, welke vaak gezellig mee lachen. Soms wordt de schrikreactie gevolgd door het spelletje hoe dichtbij durf jij te gaan. Dichterbij dan drie meter afstand wordt het in dat geval meestal niet, maar lol hebben ze gelukkig wel.
Uiteraard zijn er ook jongeren en volwassenen die liever geen contact maken en uit voorzorg in een bochtje om ons heen lopen. Dit heeft soms ook zeker zijn voordelen, zo werden we op de boulevard van Rabat een stuk minder aangesproken toen Ninja met ons mee liep. Maar gelukkig zijn er ook andere reacties.
