Marokkanen zijn super vriendelijk en maken graag een praatje met je, nodigen je uit voor thee of voor een lunch. Het nadeel voor ons is dat we geen Arabisch of Frans spreken, hierdoor loopt het vaak uit op ongemakkelijke stiltes. Zo voelt het voor ons in ieder geval, de Marokkanen zelf lijken niet zo een probleem te hebben met zwijgend gezelschap. De basis dingen krijg je nog wel uitgelegd, maar na een kwartier ben je door die gesprekstof heen. En dan zit je stilzwijgend tegenover elkaar een beetje te glimlachen. Gelukkig zijn er ook voldoende Marokkanen die goed genoeg Engels spreken en waar wel een echt gesprek, of zelfs een vriendschap, uit kan ontstaan.
Om deze reden wordt je het vaakst op straat aangesproken. Een kort gesprekje, met voldoende handgebaren, om al snel te vragen of je op Facebook zit. Er zit niet meer gedachte achter, tot wat veel mensen lijken te denken. Ze willen niets aan je verkopen en je al helemaal niet beroven. Ze vinden het leuk om in contact te zijn met Europeanen en hoe kan dat beter dan via Facebook? Wij hebben ondertussen meer dan een handvol Marokkanen op Facebook, maar tot een tweede gesprek heeft het in de meeste gevallen nog niet geleidt.
Marokkanen zijn super gastvrij, serieus daar kunnen we in Nederland een heleboel van leren. Al is het maar in de omgang met elkaar. Hier wordt je binnen een paar minuten uitgenodigd voor thee of als iemand zit te eten om dat met hen te delen. En je mag pas weg als je vol zit en een lekker kopje thee na hebt gedronken. Dat is bij ons wel anders; argwaan waarom iemand je op straat aanspreekt. En als er dan iemand op de koffie komt dan is ̩̩één koekje toch zeker wel genoeg? Hoewel de mensen hier veel minder hebben zijn ze veel vrijgevender en delen ze graag wat ze wel hebben. Vaak is dat eten, heel lekker eten!
