De echte reis is begonnen. Na de verbouwing van de bus starten we in Whangarei, om het nog specifieker te maken Whangarei Heads. Een prachtig schiereiland wat niet door veel toeristen wordt aangedaan, maar dat maakt het niet minder mooi! We rijden vanuit hier langs de oostkust naar het noorden van Northland. Na onze eerste twee overnachtingen op een Department of Conservation (DOC) camping zijn we om, hier gaan we een groot deel van onze reis gebruik van maken. DOC Campings zijn campings vanuit de overheid op meestal prachtige plekjes. Voor een bescheiden bedrag staat de camper op campings in Whananaki en Whangaruru Harbour. Als de dolfijnen 's avonds langs zwemmen weten we zeker dat we de juiste keuze hebben gemaakt. Het mooie aan de DOC-campings is dat je vaak in de mooiste (natuur)gebieden zit waardoor je vanaf de camping zo op een wandelroute zit. Verveling hoeft dan ook niet, wandelen en snorkelen zorgt ervoor dat de tijd voorbij vliegt.
Hoewel je enkel voor de natuur al naar Nieuw-Zeeland kan gaan besluiten we toch ook bij enkele toeristische attracties te stoppen. Zo ook in Kawakawa, waar de kunstenaar Hundertwasser een bijzonder openbaar toilet heeft gebouwd. Voor ons geen hoogtepunt dus we rijden door richting de Bay of Islands. De twee plekken om de Bay of Islands te ontdekken zijn Paihia en Russel, waarvan Paihia erg commercieel is en het vertrekpunt van verschillende excursies. In Russel lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Een authentiek stadje met karakter en uitstraling.
Tijdens een overnachting op een DOC-camping lezen we over een wandeling in de Bay of Islands. 20 kilometer door een beschermd stuk bos. Van een klein dorpje tot aan de vuurtoren op Cape Brett. Tijdens deze wandeling zou je prachtige uitzichten hebben op de Bay of Islands en bij het eindpunt, de vuurtoren, kun je overnachten in het oude huis van de vuurtoren wacht. Deze wandeling kun je niet zomaar lopen, je moet een toeslag betalen omdat je over privéterrein loopt. Ook voor de overnachting moet worden betaald. De dag voor de wandeling kamperen we wild in de buurt van het startpunt.
De volgende ochtend vertrekken we zwaar bepakt. Het is een heftige route, berg op berg af, berg op berg af en dat voor 16,8 kilometer lang. Alleen de heenweg bleek 16,8 kilometer lang te zijn en niet zoals Lars dacht de heen- en terugweg. Na een zeven uur durende tocht komen we aan op de punt van Cape Brett, bij de vuurtoren. Hier slapen we in de oude vuurtorenwachtershuis om de volgende dag terug te lopen. Een erg leuke ervaring en op een prachtige plek geslapen. Maar wel afzien. Achteraf horen we dat het eigenlijk niet zo gebruikelijk is om de wandelroute op en neer te lopen (het is namelijk dezelfde route), veel mensen lopen een kant op en laten zich ophalen of afzetten door een watertaxi.
