We trekken dieper het binnenland van Otago in, op naar Queenstown. Dé adrenaline hoofdstad van Nieuw-Zeeland. We vertrekken vanuit Dunedin. Het weer zit tegen en halverwege de middag besluiten we de weg op te gaan, op zoek naar beter weer. Eigenwijs als we zijn kiezen we de langere route (snelweg 87 en 85), onder het mom van dan zien we meer.
We zien genoeg, maar Queenstown halen we niet. Het is 18:30 uur als we zo goed als langs het St. Bathans Recreation Reserve rijden waar een gratis DOC-camping zit. Tussen het hoge gras met uitkijk op de omgeving slaan we kamp op. De volgende ochtend vervolgen we de route en de wegen zijn schitterend. Kronkelend langs rivieren en meren in de dalen van de bergen. Dwars door de fruitstreek van Otago. Queenstown komt dichterbij en we komen langs de brug waar vanaf als eerste is gebungeejumpt. En nog steeds wordt er vanaf gesprongen, in een rap tempo. Het is een populaire toeristische attractie, door de eerdere problemen met de bus besluiten we met pijn in ons hart er niet vanaf te springen. En dat blijkt geen verkeerde keuze.
Weer pech: Queenstown
Als we bijna in Queenstown zijn wordt de motor weer erg warm. We dachten dat dit probleem verholpen was in Dunedin maar blijkbaar toch niet helemaal. Het blijkt nu de andere koelwaterslang te zijn. De toevallig passerende postbode wijst ons de weg naar een garage in Arrowtown, waar we voor de volgende teleurstelling komen te staan. Hoewel het maandag is en de garages open zijn is het eind december, de vakantieperiode komt eraan en dat betekent drukte in garages. Iedereen wilt zijn auto laten controleren. Voor ons was geen plek, een ander grapt woensdag. In Queenstown horen we bij nog vier garages hetzelfde verhaal. Nummer vijf toont begrip en duikt onder de auto.
We lopen Queenstown in om te kijken wat hier allemaal te doen is. Het doet ons denken aan Surfers Paradise in Australië, veel hotels en motels en ingericht op het toerisme. Maar hierdoor ook veel leuke eettentjes en barretjes en goede faciliteiten. Aan het eind van de middag is ons huis weer klaar om de weg op te gaan, maar nog wel met een verrassing. Enkele riemen in de motor zijn zo versleten dat ze elk moment kunnen klappen. Een nog groter potentieel probleem dus. We maken een afspraak voor de volgende dag en zoeken voor de avond een camping op net buiten Queenstown, aan Lake Wakatipu (met 80 kilometer het langste meer van Nieuw-Zeeland).
Wij Reizen In Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland heeft flinke indruk op ons gemaakt en heeft onze liefde voor reizen aangewakkerd. In zes maanden zijn we verliefd geworden op het land en haar inwoners. Omdat je niet elk jaar naar de andere kant van de wereld vliegt, vind je hier alle informatie om de reis van je leven te maken in Nieuw-Zeeland.
Lars, Dasja & Ninja reizen in Brutus (camper) over de wereld. We laten je graag meegenieten maar helpen je nog liever verder met jouw reisvoorbereiding. Volg onze sociale kanalen, het blog of schrijf je in voor de nieuwsbrief.
Roadtrippen naar de Milford Sound
Op de camping ontmoeten we een aantal Nieuw-Zeelanders die op reis zijn in eigen land. En een kiwi die bevriende Canadezen zijn Nieuw-Zeeland laat zien. Het gesprek komt laat op de avond op de Milford Sound. Iedereen wilt gaan dus waarom niet samen? Met drie bussen sterk vertrekken we de volgende dag, nadat onze bus eerst is gemaakt. Het weer is wisselvallig als we ‘s middags richting Te Anau rijden. Ook deze route gaat door prachtige valleien, langs verschillende meren en we stoppen geregeld om het nog beter op ons in te laten werken. Te Anau is de toegangspoort naar de Milford Sound en de een van de laatste mogelijkheden om de tank vol te gooien. Het begint hevig te regenen en plotseling staan we voor een bord midden op de weg: ROAD CLOSED. We bellen de informatielijn en komen erachter dat er verschillende landslides zijn ontstaan door het slechte weer. We rijden zo ver als we kunnen en slaan op de camping zo dicht mogelijk bij de wegafzetting kamp op. Met een zeil tussen twee bussen is het nog goed uit te houden. Dat er veel regen is gevallen blijkt aan de hoge waterstand van de rivier waar we langs staan.
Op naar de Milford Sound
De volgende ochtend is het de bedoeling dat de weg rond de klok van negen weer open gaat. We staan in de rij samen met de bus van het kajakbedrijf waarmee we willen gaan kajakken in de Milford Sound. Als dat nog maar doorgaat! Iets na negen uur wordt de blokkade van de weg gehaald en vervolgen we onze route. Ondanks het slechte weer maakt het de route rauw en indrukwekkend. Overal zijn watervallen ontstaan en we komen ogen te kort. Na elke tunnel verwonderen we ons weer. Dit gaat zo door tot we aankomen bij het Milford Sound visitor center waar we onze gids weer opnieuw vinden. Maar met slecht nieuws, het kajakken gaat niet door. Het weer is te slecht om de Milford Sound per kajak te verkennen. De ‘cruise-schepen varen gelukkig nog wel, ook dit is nog maar de vraag. We stappen iets later aan boord. De watervallen zijn enorm en ze komen echt overal vandaan! Wat een indrukwekkend gebied. Halverwege zijn we maar wat blij dat we niet in een kajak zitten, zelfs dit grote schip heeft af en toe moeite. Als we weer terug aan wal staan blijkt dat dit zelfs het laatste schip te zijn dat voor vandaag heeft gevaren. Die hebben we dus toch mooi meegepakt.
Tip: Stop ook bij parkeerplaatsen en view points langs de route, watervallen als The Chasm zijn de moeite waard en probeer ook de Kea te spotten!
Vanuit de Milford Sound zullen rijden we verder naar het zuiden, om onder andere het meest zuidelijke punt van Nieuw-Zeeland in Southland op te zoeken.
